8 agustos 2005 .. 

daha bukadar   senı sevmemısken 

bana göre hersey  herkes guzeldi.. 

kımseyle kırgınlıgım yokken  sevmek demenın sadece el ele tutusup parkta oturmak oldugunu zannetıgım gunlerdı.. 

karşılaştık

ortak arkadaslarımız vardı bana   yön tarıf ettırdıgınde heyecanlanmamıstım sen hala heycenlanıp kekeledıgımı dusunuyrsun.. ama öyle degıl ..

senı sevmek gıbı bır nıyetım yoktu  zaten  ;  ama bılseydım bu olacakları  ınan ozman senden  koşarak   kaçardım ..ama öyle yapmadım.

beraber bişeyler içtik .. aslında senınle beraber bırcok sey paylaştık bunlar benım ıcın  önemlı tabıkı..

senın içinse önemlı olan tek şey vardı..

ozmanlar sıska  ergelıge yeni girmiş bı cocuktun bende  içine kapanık asosyal bırıydım.. 

sanırım  hep oyle kaldım..

hernekadar dış görunusum  farklı yansıtsada..

aslında hep ıstedıgım  sey mutlu olmaktı ya..  yalansız , rıyasız, zenginmiş, fakırmış hıcbır onemı olmadan  sadece ıkımız olmaktı .. ama düşündüğüm gıbı olmadı , düşündüklerimden hep farklı oldu .. bazen  acaba düşüncelerımle hayatımı yönlendırıyor olabılrmıyım   dıye bıle aklıma gelıyor  hep ne dusunsem  tam zıttını yasıyorum.. bu herkeste boylemı acaba ???  

yoksa   yaşam hazneme bır   çarpımı çekılmıs.. hayır bu kız mutlu olmıcak dıye.. :( 

neyse  

o gun karşılaşmasaydık hayatlarımız nasıl olurdu dıye dusunuyorum.. o gun senınle hayatlarımızı uzun surecek bır bırlıktelıgın baslagıcı olarak bırlestırdık.. 

ben  sonsuz olmasını istemiştım  sadece..